Το εγχείρημα αφορά στην ολική εσωτερική ανακαίνιση ενός βιομηχανικού κτιρίου του 1931, πρώην εργαστηρίου ταπετσαρίας, στο Μιλάνο της Ιταλίας. Το κτίριο βρίσκεται στα σύνορα με την περιοχή Navigli, μια από τις πιο ζωντανές περιοχές της πόλης με ένα πυκνό δίκτυο από μαγαζιά, εργαστήρια, αλλά κυρίως χώρους εστίασης όλων των ειδών και μπαρ που καθιστούν την περιοχή σε έναν από τους αγαπημένους προορισμούς για νυχτερινή ζωή. Το συγκεκριμένο κτίριο διαφέρει αρχιτεκτονικά από το αστικό κόνσεπτ της περιοχής λόγω της γεωμετρίας του, αλλά αυτή ταιριάζει πολύ στη νέα του ταυτότητα, καθώς πλέον στεγάζει μια ιαπωνική εταιρία που αφορά την εστίαση και τα είδη εστίασης, καθώς και τρόφιμα ασιατικής καταγωγής, κυρίως εδέσματα της ιαπωνικής κουζίνας. Κατά την ανακαίνιση δημιουργούνται οι εξής χώροι: ένας προς την πλευρά του δρόμου που λειτουργεί ως κατάστημα, με μεγάλα ανοίγματα-βιτρίνες για την ανάδειξη των εμπορευμάτων (εικ.1), οι θεματικοί χώροι που έχουν δημιουργηθεί για τη λειτουργία του εστιατορίου, ένας πολυχρηστικός χώρος και ένας χώρος για εκδηλώσεις. Η κεντρική αυλή με πρόσβαση και από το δρόμο γίνεται πόλος έλξης πολλών συμβάντων και χώρος συνάντησης, με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. (εικ.2-3) Γενικότερα, από τη μία το εγχείρημα σέβεται τον βιομηχανικό χαρακτήρα του προϋπάροντος κτιρίου, κρατώντας το στοιχείο των μεγάλων και ανοιχτών χώρων, εμφανείς τις σκεπές και τα συστήματα ύδρευσης - αεραγωγών, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες του καταστήματος παραπάνω. Απ' την άλλη χρησιμοποποιούνται υλικά με απλό φινίρισμα και μίνιμαλ design στις θεματικές περιοχές, δημιουργώντας ένα νέο κόνσεπτ για το Μιλάνο που φέρνει μαζί την εστίαση και τα ψώνια. Ας δούμε όμως τον σχεδιασμό πιο αναλυτικά: Στο κατάστημα, το οποίο βλέπουμε παραπάνω, κυριαρχεί το λευκό, το οποίο σε συνδυασμό με το ανοιχτόχρωμο ξύλο (στο μεγαλύτερο μέρος των επίπλων και το δάπεδο) αλλά και το άπλετο φυσικό φως που εισέρχεται από τα μεγάλα παράθυρα-βιτρίνες της πρόσοψης, το καθιστά τον πιο ζεστό χώρο του κτιρίου. Φυσικά το ιαπωνικό μίνιμαλ δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ. Εκτός από τα χρώματα που προαναφέρθηκαν, η παλέτα συμπληρώνεται με μαύρο και λίγες πινελιές από μια παστέλ απόχρωση του τιρκουάζ, η οποία κυριαρχεί κυρίως στον επόμενο χώρο, του εστιατορίου. Στον χώρο εστίασης, επαναλαμβάνεται η απόχρωση που προαναφέρθηκε, όπως και το ξύλο και το μαύρο αλλά σε μεγαλύτερες ποσότητες, καθώς και στις κατασκευές, δημιουργώντας μια πιο ατμοσφαιρική διάθεση. Στο δάπεδο παρατηρούμε τη χρήση πατητής τσιμεντοκονίας που εκτείνεται φυσικά σε όλες τις περιοχές του εστιατορίου, και στο ταβάνι οι εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στο φυσικό τους χρώμα (του inox). Μονοχρωματική και μίνιμαλ η παλέτα και εδώ, με 2-3 πινελιές από ροζ και μπεζ στα υφάσματα, και με το πράσινο των φυτών εσωτερικού χώρου να κάνει το χώρο φιλόξενο και τον επισκέπρη να νιώθει σαν στο σπίτι του. Μέσω των γεωμετρικών κατασκευών που παρατηρούμε, οριοθετούνται περιοχές που ορίζουν συγκεκριμένες λειτουργίες κάθε φορά, και χωρίς να χρειάζονται περετέρω περιγραφή, όπως το μπαρ, ο χώρος κατανάλωσης σούσι ή τσάι με τα παραδοσιακά χαμηλά τραπέζια, κ.ο.κ. Φυσικά, στον 21ο αιώνα δεν απαγορεύεται μια διαφορετική χρήση, όπως πχ. να καταναλωθεί ένα ποτό σε εκείνα τα τραπέζια ή φαγητό στο μπαρ, κλπ. Το μπαρ, τοποθετείται δίπλα στην έξοδο για την αυλή, δημιουργώντας μια νοητή ένωση του έξω με το μέσα ώστε να υπάρχει και μια ροή self-service εξυπηρέτησης για τους θαμώνες της αυλής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
|