Μια μίνιμαλ -σαν μουσείο- κατοικία στο Βερολίνο

Η παρούσα κατοικία αποτελεί το δεύτερο σπιτικό ενός ζευγαριού που κατοικούν κυρίως στη Μόσχα. Τοποθετείται στο ισόγειο μιας κλασικής βίλας στο Grunewald του Βερολίνου και μας εντυπωσιάζει για το πως η ομάδα που ανέλαβε την ανακαίνιση της, δημιούργησε ένα τόσο μίνιμαλ αλλά ζεστό αποτέλεσμα. 

Εξετάζοντας αρχικά τα βασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής του διαμερίσματος, ο νέος σχεδιασμός εμπεριέχει μεγάλα -σε στυλ γκαλερί- δωμάτια, των οποίων ο χαρακτήρας τονίζεται από τον άπλετο φυσικού φωτισμό αλλά και από τις μίνιμαλ επιλογές φωτιστικών σωμάτων, που ειδικά στον καθημερινό χώρο κλέβουν την παράσταση.

Ένα σε απαλή απόχρωση του γκρι δάπεδο από τσιμεντοκονία διατρέχει όλη την κατοικία, το οποίο συνδυάζεται τέλεια με το μάρμαρο (τύπου nero marquina) που χρησιμοποιείται στις κατασκευές της κουζίνας, του σαλονιού και του λουτρού.

Όσον αφορά την κουζίνα, η υπόλοιπη κατασκευή του πάγκου και των ντουλαπιών είναι κατά τα άλλα από ξύλο σε φυσική απόχρωση και σχεδιασμένη σε καθαρές επίσης γραμμές, που δένει με την επιλογή του μαρμάρου.

Στο καθιστικό από το μάρμαρο αυτό έχει δημιουργηθεί μια κατασκευή που φιλοξενεί το τζάκι αλλά λειτουργεί και σαν μακρύ παγκάκι-ράφι που διατρέχει σε δύο τοίχους. Επιπλέον, όσον αφορά τις κατασκευές, μεταξύ της κουζίνας και της εισόδου έχει δημιουργηθεί ένα 'κουτί' που λειτουργεί ως ντουλάπα, τροφοθήκη και γκαρνταρόμπα, επενδεδυμένο με καθρέπτη.

Η καθαρότητα της κατοικίας επιτυγχάνεται με την αποφυγή των εμφανών λεπτομερειών των κατασκευών και της χρήσης πόμολων στις πόρτες και τις ντουλάπες. Ακόμα και το ψυγείο ανοίγει απλά πιέζοντας το.

​H ίδια καθαρότητα στις επιφάνειες συνεχίζεται και στο υπνοδωμάτιο, όπως βλέπουμε στην παρακάτω φωτογραφία. Όλοι οι αποθηκευτικοί χώροι μοιάζουν με κουτιά στο χώρο, χωρίς να υάρχουν προεξέχοντα κομμάτια ή επιφάνειες. Μια εσοχή μόνο έχει δημιουργηθεί στο ξύλινο κεφαλάρι του κρεβατιού και λειτουργεί ως κομοδίνο, μα όλα τα υπόλοιπα σημεία αποθήκευσης έχουν προσαρμοσμένους μηχανισμούς push-pull για μια άνετη λειτουργία. 

Ένας διαχωριστικός τοίχος χωρίζει την κουζίνα από τον χώρο της τραπεζαρίας και του καθιστικού και γενικότερα από το καθημερινό της κατοικίας, παρόλα αυτά όμως ο χώρος είναι ενιαίος, καθώς δεν απομονώνεται αλλιώς (με πόρτες που κλείνουν) κάτι που συμβαίνει και στην ιδιωτική ζώνη, που περιέχει το υπνοδωμάτιο και το λουτρό.

​Εκείνοι, όπως φαίνεται και στην παραπάνω φωτογραφία ενώνονται φυσικά, με μόνο διαχωριστικό ανάμεσά τους να είναι η ντουλάπα, που στην μια της πλευρά φιλοξενεί το έπιπλο του μπάνιου. Για λειτουργικούς λόγους, και φυσικά για λόγους ιδιωτικότητας, μόνο ο χώρος της τουαλέτας χωρίζεται από τον υπόλοιπο, και πάλι όμως καμουφλαρισμένα, με την πόρτα αμυδρά να ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο τοίχο του λουτρού.

Για φρέσκες ιδέες όπως του παραπάνω εγχειρήματος, αλλά και εμπειρία στην ανακαίνιση και την κατασκευή, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις με την ομάδα της s-archetype για να σε βοηθήσει με το δικό σου project!